Dolunay Han

FIRTINALAR ARASINDA KAYBOLAN Karanlığın ince perdesinin arkasından, Bir denizin hırçın dalgaları arasına Yitik nefesle sulara dalmak tek çare mi? Hüzünle yağan güz yağmurlarının dinmesi,  Dolunayın tulû etmesini beklememek, Hakikate karşı alınacak son çare mi? -Dolunay Han

SUÇ MU?  Adı Türkiye konmuş bir ülkede,  Suç mudur Türkçülük, millîyetçilik,  Devletin kurucusu Atatürk'ü Sevmek ve izinden gitmek suç mudur? Bir Türk gibi yaşamakta mı suçtur?  Siyasileri sevmemiz yasal da,  Türk'ün başbuğlarını sevmek suç mu?  -Dolunay Han

HAYATLARIN ÇİFTÇİSİNE Ey vaadi dolmuşların bekçisi, Ne zamandır beklemekteyim seni. Son bulsun hasretimiz ey sevgili, Bir an durmadan geçmeli kendimden. Rüzgârlar fısıldadı bana, seni Biliyorum izlemektesin beni Farkındasın gül rengine hasreti, Bir lâhza geçmeden tutsan elimden. Rüyanın içinde açıldı kapı, Bir ışık huzmesi sararken beni. Gizemli bir el uzandı içerden, Hayaller silsilesine son verdi. -Dolunay Han

SUÇ MUYDU SEVMEK?  Her şey bir rüyaymış meğer, Ben de sanıyordum ki sen,  Beni âşkla seviyorsun.    Seni sevmem bir suç muydu?  Söyle bana sevmek suç mu? -Dolunay Han

HAYAL VE HAKİKAT Zincir vurmuşlar, sanki hayallerime, Gerçeğin acısına mahkum kalmıştım. Beni hayatımdan alıp ellerime, Bir çift ölüm arzusu bırakmıştınız. Büyüyor bu arzu derinden derine, İstiyor bedenim kabir hayatını, Düzeleceğinden bî-ümit; bekleme O sonsuz engin hülyalara dalmayı. Hayatının neşesine sed çekince, Dolunay kalmıştı orda yapayalnız. Bundan gayrıdır ki onun düşlerine, Bir çift kürek, kara toprak atmıştınız. -Dolunay Han

HÜKÜM Dünyanın hükmünü tayin etmişiz, Yine de acımaz cihan bizlere. Yalana dolana bir son vermişiz, Hakikatler son vermiş hükmümüze. Oyun değildi bir devre son vermek, Amacımızdı tekrar tarih yazmak, Kavgamız ölsekte son bulmayacak, Korku salın inanmayan gözlere. -Dolunay Han

HAKİKAT ÇAĞI Bir vakit idi ki bitmez sandım, Gerçeğe bir günde varamazdım, Geçmişte kendimi bulsa idim, Geleceğe bir kere bakmazdım. Ey Dolunay, zaman susmaz gerçek, Onu bulmak zor olmasa gerek, Çağların kapısı açılıyor, Haydi! Sırlara erişmen gerek. -Dolunay Han

 SON BAŞBUĞ  Sen göçtün, fani dünyadan,  Yaşlar döktük, hep arkandan. Bir milletin son başbuğu, Geçti, gitti bu dünyadan. Türk gençliğine emanet, Türkiye Cumhuriyeti. Payidardır hediyesi, Yaşatacak Türk gençliği. Rahat uyu ulu başbuğ,  Onlar ne derse desinler,  Sen hep Türk'ün kalbindesin. -Dolunay Han

YAD ETMELİ Elimdedir kopuz çalar dururum, Bana türkü söylesen mest olurum. Bana emir versen emir kulunum, Ben sana sevdalı Tanrı kuluyum. Gel biraz yanımda dursana güzel, Koysan keşke kalbimin üstüne el, Saçından kopacak olan her bir tel, İçime ateş olur, kavrulurum. Dolunay'ım ağaç gölgesi evim, Kopuzumla her gece seni anarım, Her tel sesinde seni hatırlarım, Yad etmendir beni artık umudum. -Dolunay Han

TEKRAR AŞK  Özledim seni Neden burada değilsin; Niye gittin? Tekrar gel, tanışalım,  Candan öte arkadaş olalım  Ve yine tekrar âşık olalım.  Sırılsıklam sevelim birbirimizi,  Bir daha gel ve bir daha,  Sürekli başa saralım Bitmesin aşkımız... -Dolunay Han

  HAYAT DEVAM EDİYOR  Özledim, Deliler gibi özledim. Yanımda olsaydın belki,  İstemezdim ölmek. Yaşamak için tek umudumdun, İsterdim hep birlikte mutlu olalım. Ama artık çok geç, Seni bir daha göremeyeceğim. Kafama sıktığım kurşun,  Hiç acıtmadı, Senin kalbime attığın kurşun kadar.  Üzülme, Ben dünya da değilim diye,  Hayat devam ediyor... -Dolunay Han

 YAŞ 19 Siyaset girdabında, cahillikle, Tükenmiş bir ömrün eşiğindeyiz. Her gün daha da solacak gençliğe, Birer yorgun elveda demekteyiz. Daha yolun çeyreğindeyiz oysa, Doyamayacağız gençliğe asla, Yaşayamadan edeceğiz veda, Ve kararmış toprağa gireceğiz. Gençliğin baharı olmalıydı yaş On dokuz; bitmemeliydi burda yaş. Gözlerden akarken son kez birer yaş, Sevinç içinde bir son vermeliyiz. -Dolunay Han

 CAN VEREN Sultanım dünyama girdin gireli, Yazamaz oldum hiçbir kelimeyi, Dilim bağlı söyleyemez sevgimi, Kaldım yıllarca güzelime hasret. N'olur gözlerimden anlasan âşkı, Hissetsen elimden yanan ateşi, Ya da kuşlar ötüverse sevi'mi,  Bitsin asırlarca sürmüş bu hasret. Dolunay'ım ben, kalbine âşk düşen, Sana özlem duyup yollara düştüm, Hey güzellik, sana diyeceğim var, Kalbime can veren olacak mısın? -Dolunay Han

 ELDE KALAN Yok artık sığınacak bir karaltı, Geceler söndü, ışıklar çoğaldı. Kayboldu gecenin verdiği huzur, Geriye sadece kargaşa kaldı. -Dolunay Han

 İŞTE HAYAT Anılarımız bir fotoğraf albümü, Bir vitrine koymuşlar, Herkes bilir ve görür.  Düşüncelerimizse bir günlük, Odamızın gizli bölmesinde, Güneşten bile saklı.  -Dolunay Han

 VER ONA KUT Uçmak'ın en yüksek katından, Bir ses gelir ulu Başbuğdan: "Ulu Türk ulusu, canlan, Bak, elden gidiyor vatan." Ulu Türk ulusu çaresizdir,  Bekler Tanrı'dan bir umut, Ve çıkar meydana bozkurt,  Ulu Tanrı ver ona kut...  -Dolunay Han

  DELİSİ - HIRSIZI - GÖRMEMİŞİ Soysuz, kahpe gitsin, Kim ne imiş bilelim. Yurdu yıkmaya çalışanların, Arkasındaki kimmiş görelim. İndirim yok, merhamet yok,  Bir darağacı bir de halat var, Geçirilince boynuna, kan yok ses yok. Sizin gibilere ancak ölüm var. Önce dizilsin tek sıra hainler,  Sonra gelsin alçak başkanları,  Delisi, hırsızı, sözde zararsız kişiler. Tek tek asılsın her biri... -Dolunay Han

SİZLEREDİR HEPSİ Geleceğe yön vermek, Geçer tarihten. Sırrımız başarmak, Saklıdır sizden. Sizler sağırken, Biz duyardık. Şimdi başardık diye, Vicdansız mı sayıldık. Kalplerimizle ölümü dirilttik, Sizlerin üstüne, Kitapları serptik. -Dolunay Han

ŞİİR Kalemden çıkıyor siyah mürekkep, Kâğıda yerleşiyor çizikler hep, Harfleri birleştirip üstünde tep, Olsun mürekkep, sözcükler dizisi. Birçok mana versen bunca sözcüğe, Noktalamasını yapıp üstünde, Sözcükleri birleştir, kur cümleyi Olacak sözcükler, tümce dizisi. Diz tümceleri, sırayla hepsini Alt alta koy ikişerli, dörderli, Belirsin dize, kıta ve bentleri,  Olsun tümceler, bir şiir dizisi. -Dolunay Han

HAYAT Kaç gün geçmişti önünden? Boş hayallere kapılı. Yaşadın mı hayatının, En eğlenceli kısmını? Kendi geleceğin için, Çalışmıştın bunca zaman. Düşünmedin zevk ve sefa Unuttun belki hayatı. Otur düşün kara kara, Ben ne yaptım bunca zaman? Kalmıştır artık arkanda, Heba olan o geçmişin Ve kaybolan onca zaman. -Dolunay Han Tarih: Yok Düzenleme Tarihi: 28.08.2021 Düzenleme Saati: 13.12

ZORMUŞ İNANMASI Özümü kaybettim, Bulamadım benliğimi. Âşka esirdim, Göremedim gerçekleri. Şimdi ara... ara dur Dolunay, Ay güzelini, sevgini İmkansızı veya Hiçliği... -Dolunay Han

AMA KALBİMİ Bir usta okçuyu düşün, Alıp oku yayı gersin.  Hedefine nişan alsın, Ama kalbimden geçsin.  Bir keskin nişancı düşün, Mermi koyup şarjör taksın,  Dürbününden nişan alsın, Ama kalbimden geçsin.  Bir gökçek, tatlı kız düşün, Başını sana çevirsin, Gözünün içine baksın,  Sonra sana nişan alsın,  Ama kalbimden geçsin.  -Dolunay Han 

UZAYIN KRALİÇESİ Gece, parlak ışıltının altında, Olmalıydık biz beraber güzelim. Gözlerine bakar iken pür dikkat, Hatıramızı yaşatacak nehir. Sahte ışık ve hayatlardan ırak, Yıldızların ve o gök gözlerinin,  Eşsiz güzelliği ile yanında, Engin uzaya dalalım sevgilim. -Dolunay Han

SAVAŞ BAŞLASIN Her daim sürecek barış yalandır, Savaşmayan gerçekten insan mıdır? Doğan gereği çek kılıcı, yayı Şu dere kızıla boyanmalıdır. Havayı bürüsün kan kokuları, Göğü gürletecek silah sesleri, Havada, karada ölüm ordusu,  Son zafer marşları çalınmalıdır. Evden çıkmasın ana kuzuları, Burası kahramanların meydanı, Duyuracak kazananan şanını,  Mağlubiyetler kabul edilmesin Dolsun üniforma madalyalarla, Yazılsınlar tarih sayfalarına,  Saygı duyulsun o kahramanlara,  Bütün savaşlar devam edecektir.  -Dolunay Han

  NEREDESİN?   Hep bir özlem, hep bir cefa, Gelmez mutluluk son defa, Bunca derde yok mu deva, Ulu Tanrı neredesin?   Özlem duyarım ben sana, Kayboldun bir kere daha, Nereden çıktı bu dava, Ey gökçe âşk neredesin?   Âşkınla dağları aştım, Engellerle karşılaştım, Kavuşmak için savaştım, Karşımdaki gökçek misin?   -Dolunay Han

UYAN Uyuyun bre sahte gösterişçi Müslümanlar, Gâvur bile Allah'a daha çok itâatkâr. Sus ey uyduruk Müslim; sakın dinleme, görme, Öz kardeşlerine yapılan zulmü işitme. Bir bedevi olunca hemen yardımına koş,  O yardımın sonu görünmez, karşılığı boş. Sevap diyorsan, bak öz kardeşin bekler seni,  Uygur, Kırım, Kerkük, Tatar kardeşindir hepsi.  Boş kuruntudur İslâm Birliği, hepsi hayal, Turan kurulunca kalacaktır Araplar lâl. Artık sen, ben, o, bu, şu olmamalı; biriz biz. Dünya'ya hükmedecek, Türkistanlı Türkleriz... -Dolunay Han

NERDEDİR ÂŞKIN NERDEDİR? Verdiğimiz ümitler hep yerle yeksan, Söyle, gönlündeki sevgi mi noksan? O bakışlarınla karşımda yoksan, Nerdedir o gözler, nerdedir? Zülüflerin sarkar yanağına, Kaşların benzer bir yaya, O kızaran yanakların sanki birer elma, Nerdedir bal dudakların, nerdedir? Haydi git bir düşün, Yanar mı kalbindeki âşkın? Bana seslenir mi tatlı dilin? Nerdedir âşkın, nerdedir? -Dolunay Han

BAHTIN KÖTÜSÜ İYİ MİDİR?  Nice ak günler eridi de gitti... Karanlıklar gökyüzüne erdi mi; Bin bedbahtsızlık meydana gelirmiş. Yine de kusma hayata sitemi; Nerden bileceksin bilinmezleri? Belki de seni, mutlu son bekliyor. -Dolunay Han

TÜKENEN GERÇEKLİKSE DÖNMELİ ÖZÜNE İmkansız mıdır gerçeğe dönüşün? Söyle can, nedir hayalde duruşun? Kalbin rahat mı değil böyle mahzun, Ümit mi yok, bir gün güzel günlere. Dolunay'da bitmiş, tükenmiş ümit, Çekmelidir tabancayı haydi git, Bugün burada bitsin nahoş hayat, Haydi bekleme can, davran tetiğe. -Dolunay Han

  TEBESSÜM Bir mutlu son yazmaya neler lâzım? Yetmez mi bir tutam mürekkep, kağıt? Yetmez... Koskoca bir hayatta yetmez. Gülümsemenden bir parçacık dağıt, Bari ölürken mutluydu desinler.   -Dolunay Han

GÜL BAHÇESİ  Büyük bir ümitle beklemekteydi,  Yeşerirken gönlünde gül bahçesi. Duyar kulakları eşsiz müziği,  Ve sarmıştı gönlünü gül bahçesi.  Ne hissettiğini anlamasada, Ad veremiyorsada, sevinmekte Harikulâde güzeli görünce  Ve sarmıştı gönlünü gül bahçesi. Çıkmazdı o tatlı gökçek, kalbinden,  Silmeye becerebilse beyninden, Yine de kalbine biriktirdiği,  Hatırlatacak onu gül bahçesi.   - Dolunay Han

DEMOKRASİ Gözlerini kaplayan sis bulutu, Kardeşini boğduran bok çukuru, Onunla hedefe varılmaz yolcu, Haydi demokrasini bırakta gel. Yıllarca bin parçaya bölünmüşsün, Öz ailene bile sırt dönmüşsün, Oy, rey deyip olayı büyütmüşsün, Bölücü demokrasini atta gel. Kendi hırsızını kendin seç diye, Bir oy ile davanı (!) savun diye, Atmadığı takla yok hergelenin, Paragöz demokrasini satta gel. Dolunay der ki: dava değil, çıkar, Bir dava isteyene Türkçülük var, Demokrasiye karşı aklınız var,  Bırak menfaati, biraz yola gel. -Dolunay Han

DÜNYA BOŞLUKTUR Yaklaştı karanlık, Gömüldü aydınlık, Yok oldu insanlık, Geriye kaldı: Hiç. Cehennem Dünya'da, Gerek yok ölmeye, İnsan tükenmeye, Ebediyen mahkûm. Sırlar açıktadır, Ölmek kurtuluştur, Dünya bir boşluktur, Boşluğu geçelim. -Dolunay Han

DİYARDAN DİYARA GÖTÜREN SEDA Kalbimde heyecan var senelerdir, Bilmem var mıdır itirafa hacet? Sükut etsem de söylemez mi gözler? Âşkın gönlüme vasıl olduğunu. Dolunay bekler her an; var ümidi. Ne düş, ne de rüya; emindir ruhum. İşte karşımda, buradadır âşkı, O sesinde aylarca kaybolduğum. -Dolunay Han

HER YERDE SENSİZLİK Ziyadeleşiyordu kar hızlıca, Aydınlandı hava ay ışığında, Bakıyorken gökteki yıldızlara, Senin çehreni gördüm yıldızlarda.  Evet! Seni anımsatıyor uzay, Belki de sensizlik şaşırtıyordur. Belki sadece delirdi Dolunay, Duy! Bana sensizlik hiç yaramıyor...  -Dolunay Han

  TOPRAK OLACAK HAYATLAR Miadın dolmakta, ey yorgun hayat! Zaman işliyor, ilerliyor saat. Düşünmeyesin derdi hiçbir vakit, Bak bekliyor seni de kara toprak.   -Dolunay Han

  UÇUŞAN NAZARLAR Bir yol açıldı önümde deryaya, Hücum etti tüm nazarlar o yana, Gümüşserviden parlayan ışığa, Esti bir rüzgâr savrula savrula.   Tükendi Dolunay, ışık kesildi, Buluttan bir saika yeri deldi, Denizden dalgalar göğe yükseldi, Kaçtı insanlar savrula savrula.   -Dolunay Han

  OZAN - ALBIZ ALSIN YAĞIYI Bozkırda bugün ölüm sessizliği, Ardından geliyor bir kopuz sesi, Tıngırdayıp dururdu hisli hisli, Ozan başlayıverdi türküsüne.   Çevresinde dikkat kesildi Alplar, Hüzünlü türküye kulak verirler, Kavuştaklar diyarda yankı bulur, Bakalım ozan ne diyor türküde: . . . Bin bir seneler geçer, Alplar uçmağa göçer, Ordumuz ezer geçer, Albız alsın yağıyı.   Kağan ağulanınca, Toyumuz kurulunca, Yeni Kağan bulunca, Albız alsın yağıyı.   Tanrı bize mi küstü, Çin’e esir mi etdi, Kür Şad uçmağa erdi, Albız alsın yağıyı.   Kutluk Han toplar ordu, Kurar hemen Köktürk'ü, Düşmanlar boyun eğdi, Albız alsın yağıyı.   Nicesi göçtü burdan, Selam ola bizlerden, Tolunay da göçerken, Albız alsın yağıyı... . . .   Ses kesildi, ozan Tolunay göçtü, Alplar yerde yatan ozana baktı, Ozan ölmüştür, gözler ise yaşlı Alp kopuzla devam etdi türküye, . . .   Bozkır, yine can aldı, Ozan uçmağa vardı, Nice Alpı ağlattı, Göçenlere selam olsun.   Kür Şad...

  SONSUZ ÂŞK Gülsün yüzün ey Türk güzeli, Senden alır âşkım ateşi, Aydınlanır o ateşle vatanın her bir yeri, Görünür Tanrı Dağı’ndan yanan çeri, O çeri aşar denizleri dağları, Bulur kalbini sevginle kaplı, Sevgini kendisine kattığında, Âşkı huzurla dolar bir anda, Huzurla dolan âşkı kim bozar? Ruhlarımız beraber uçar, Uçan tinlerimiz cennete varır, Varınca âşkımız sonsuzlaşır, Sonsuz âşkı tüm Acun ansın, Ansın ki ruhlarımız Tanrı'ya yakınlaşsın...   -Dolunay Han

  TİNLER ÂLEMİNE   Ölümden korkunuz niyedir? Işığın bitişi karanlık değil midir? Gerçeğe kavuşmak mutlu etmez mi? Ruh olana ağlamak nedendir?   Dünya idi sahteliğin yuvası, Yaşamaktır acıların acısı, Ruhların karanlığa varamaması, İşte buna ağlamak gerektir.   Şimdi silmeli gözyaşlarını, Onların mutlu olduğunu bilmeli. Bir gün Dolunay'da bulur gerçeği, İşte o zaman yaşlar akmamalıdır.   -Dolunay Han

  SEVGİLİM Düşünsene tekrar âşkı, Ne olur tekrarlasak. Hatırlasan anılarımızı, Keşke gelecek kursak.   Tut elimi gel gidelim, Uzak diyarlardan geçelim, Gel tekrar yazalım anıları, Yeniden desem sana: "Sevgilim".   -Dolunay Han

  KARAR SEHPASI Akşam oldu, karar hazır, Etraf sessiz, sehpa hazır, Geldi mahkûm, urgan hazır, Yine öldü, bugün hain.   -Dolunay Han

  YAŞAMAK Yaşıyoruz bugün, yarını meçhul, Sadece birer ümitle Tanrı'dan! Yaşarız ya bahtiyar ya da melul, Milletle dert ortağı olaraktan...   Bir uzak yarını, hayal ederiz, Çalışmaz, Tanrı'ya dua ederiz, Bakarız geçmişe, şükür ederiz, Usanmayarak, beklerken Tanrı'dan.   Dolunay'ım ala gün seni bekliyor, Vatanımız, çalışmanı istiyor, Geçmişe değil bugüne bak diyor, İrade sana verilmiş, Allah'tan!..   -Dolunay Han

  PARÇALANIR Kağan buyruğu verince Ordu düzene girince Saldır emri de gelince Düşman asker parçalanır...   Alplar kımızı içince Gönüller keyiflenince Atları eyerleyince Yağız toprak parçalanır...   Yağı yere serilince Ruhlar göğe erişince Galibiyet belirince Mavi gökler parçalanır...   -Dolunay Han

  ÂŞKIN ÖĞRETMENİ Sen miydin ihtişamınla can veren, Kalbime ulaşıp âşkı öğreten. Şiir yazdırıp beni șâir eden, Vazgeçilmez ilham perimsin benim.   Yaşam kaynağım oldun güzel Gökçe, Tek gerçeğim oldun gülümseyince, Dolunay bekler ölüm gelinceye, Her hayattan önemlimsin sen benim.   -Dolunay Han

  FETİH Toplanıyor kara bulutlar, Düşüyor yıldırımlar, Bekliyor Türkler, Topraklarını almak için.   Geçirilsin gövdeye hançerler, Patlasın toplar, gülleler, Parlasın havada şimşekler, Etrafları korku salsın.   Kuşatın toplarla kaleyi, Yıkın surları, görsünler bizi, Duyulsun içeride Allah Allah sesleri, Ahali sevinçle dolsun.   Fethettik Konstantiniyye'yi, Biter yıldırımın gürlemesi, Öldürün Konstantin'i, getirin kellesini, Konstantinopolis artık İstanbul olsun.   Tebrik etmeli herkes Hazreti Fatih'i, Kırım, Mora ve Trabzon’dur şimdiki hedefi, Bitsin Anadolu'da Roma hayali, Anadolu artık Türkiye olsun…   -Dolunay Han

  YILLAR GELECEK YILLAR GEÇECEK   Her tarih öbür yıl tekrarlanıyor, Her anı bir daha yaşanmıyor, Yaşanan yaşanmış, Unutulan unutulmuş Bir ömür geleceği düşünüyor, Gelecek ise belli...   -Dolunay Han

  SİZ DE Seviverdim bir Türk gökçesini, Sen de sevdin mi?   Ağlardım vatanın her bir şehidine, Sen de ağladın mı?   Düşlerdim ulu Turan'ı, Sen de düşledin mi?   Özledim Gazi Paşa'yı, Sen de özledin mi?   Dönerdim Kür Şad'lı yıllara, Sen de döndün mü?   Gitmek isterdim sınırda savaşmaya, Sen de istedin mi?   Vardım güney sınırına, Sen de vardın mı?   Silahlanıp savaşmaya başladım, Sen de başladın mı?   Ve kanımı kattım vatana, Siz de kattınız mı?   -Dolunay Han

  SEVMENİN ATEŞİ İLE BOĞULMAK Ben idim sana sevi duyar iken Denizin dibinde boğulup ölen. Sevmenin şartlarını koyar iken Özlemin şartlarını unutmuşum.   Olurmuş özlemin de ıstırabı, Seni görememenin de acısı, Unutmuşum ben hayallerimizi, Sevmeyi, seni görmeye görmeye.   Ateş çemberine dönüşmüş her yer Sensizlikten oluşmuş, sıkışmışım Daralmış, sen uzaklaştıkça çember. Daraldıkça ateşten boğulmuşum.   -Dolunay Han

  GERÇEKTEN Mİ? Bugün karanlıklar batacakmış, Ne hayalmiş ama Aydınlıklar batmadan, Batmaz asla karanlıklar.   -Dolunay Han