Dolunay Han

  UÇUŞAN NAZARLAR Bir yol açıldı önümde deryaya, Hücum etti tüm nazarlar o yana, Gümüşserviden parlayan ışığa, Esti bir rüzgâr savrula savrula.   Tükendi Dolunay, ışık kesildi, Buluttan bir saika yeri deldi, Denizden dalgalar göğe yükseldi, Kaçtı insanlar savrula savrula.   -Dolunay Han

  OZAN - ALBIZ ALSIN YAĞIYI Bozkırda bugün ölüm sessizliği, Ardından geliyor bir kopuz sesi, Tıngırdayıp dururdu hisli hisli, Ozan başlayıverdi türküsüne.   Çevresinde dikkat kesildi Alplar, Hüzünlü türküye kulak verirler, Kavuştaklar diyarda yankı bulur, Bakalım ozan ne diyor türküde: . . . Bin bir seneler geçer, Alplar uçmağa göçer, Ordumuz ezer geçer, Albız alsın yağıyı.   Kağan ağulanınca, Toyumuz kurulunca, Yeni Kağan bulunca, Albız alsın yağıyı.   Tanrı bize mi küstü, Çin’e esir mi etdi, Kür Şad uçmağa erdi, Albız alsın yağıyı.   Kutluk Han toplar ordu, Kurar hemen Köktürk'ü, Düşmanlar boyun eğdi, Albız alsın yağıyı.   Nicesi göçtü burdan, Selam ola bizlerden, Tolunay da göçerken, Albız alsın yağıyı... . . .   Ses kesildi, ozan Tolunay göçtü, Alplar yerde yatan ozana baktı, Ozan ölmüştür, gözler ise yaşlı Alp kopuzla devam etdi türküye, . . .   Bozkır, yine can aldı, Ozan uçmağa vardı, Nice Alpı ağlattı, Göçenlere selam olsun.   Kür Şad...

  SONSUZ ÂŞK Gülsün yüzün ey Türk güzeli, Senden alır âşkım ateşi, Aydınlanır o ateşle vatanın her bir yeri, Görünür Tanrı Dağı’ndan yanan çeri, O çeri aşar denizleri dağları, Bulur kalbini sevginle kaplı, Sevgini kendisine kattığında, Âşkı huzurla dolar bir anda, Huzurla dolan âşkı kim bozar? Ruhlarımız beraber uçar, Uçan tinlerimiz cennete varır, Varınca âşkımız sonsuzlaşır, Sonsuz âşkı tüm Acun ansın, Ansın ki ruhlarımız Tanrı'ya yakınlaşsın...   -Dolunay Han

  TİNLER ÂLEMİNE   Ölümden korkunuz niyedir? Işığın bitişi karanlık değil midir? Gerçeğe kavuşmak mutlu etmez mi? Ruh olana ağlamak nedendir?   Dünya idi sahteliğin yuvası, Yaşamaktır acıların acısı, Ruhların karanlığa varamaması, İşte buna ağlamak gerektir.   Şimdi silmeli gözyaşlarını, Onların mutlu olduğunu bilmeli. Bir gün Dolunay'da bulur gerçeği, İşte o zaman yaşlar akmamalıdır.   -Dolunay Han

  SEVGİLİM Düşünsene tekrar âşkı, Ne olur tekrarlasak. Hatırlasan anılarımızı, Keşke gelecek kursak.   Tut elimi gel gidelim, Uzak diyarlardan geçelim, Gel tekrar yazalım anıları, Yeniden desem sana: "Sevgilim".   -Dolunay Han

  KARAR SEHPASI Akşam oldu, karar hazır, Etraf sessiz, sehpa hazır, Geldi mahkûm, urgan hazır, Yine öldü, bugün hain.   -Dolunay Han

  YAŞAMAK Yaşıyoruz bugün, yarını meçhul, Sadece birer ümitle Tanrı'dan! Yaşarız ya bahtiyar ya da melul, Milletle dert ortağı olaraktan...   Bir uzak yarını, hayal ederiz, Çalışmaz, Tanrı'ya dua ederiz, Bakarız geçmişe, şükür ederiz, Usanmayarak, beklerken Tanrı'dan.   Dolunay'ım ala gün seni bekliyor, Vatanımız, çalışmanı istiyor, Geçmişe değil bugüne bak diyor, İrade sana verilmiş, Allah'tan!..   -Dolunay Han

  PARÇALANIR Kağan buyruğu verince Ordu düzene girince Saldır emri de gelince Düşman asker parçalanır...   Alplar kımızı içince Gönüller keyiflenince Atları eyerleyince Yağız toprak parçalanır...   Yağı yere serilince Ruhlar göğe erişince Galibiyet belirince Mavi gökler parçalanır...   -Dolunay Han

  ÂŞKIN ÖĞRETMENİ Sen miydin ihtişamınla can veren, Kalbime ulaşıp âşkı öğreten. Şiir yazdırıp beni șâir eden, Vazgeçilmez ilham perimsin benim.   Yaşam kaynağım oldun güzel Gökçe, Tek gerçeğim oldun gülümseyince, Dolunay bekler ölüm gelinceye, Her hayattan önemlimsin sen benim.   -Dolunay Han