Dolunay Han

BAHTIN KÖTÜSÜ İYİ MİDİR?  Nice ak günler eridi de gitti... Karanlıklar gökyüzüne erdi mi; Bin bedbahtsızlık meydana gelirmiş. Yine de kusma hayata sitemi; Nerden bileceksin bilinmezleri? Belki de seni, mutlu son bekliyor. -Dolunay Han

TÜKENEN GERÇEKLİKSE DÖNMELİ ÖZÜNE İmkansız mıdır gerçeğe dönüşün? Söyle can, nedir hayalde duruşun? Kalbin rahat mı değil böyle mahzun, Ümit mi yok, bir gün güzel günlere. Dolunay'da bitmiş, tükenmiş ümit, Çekmelidir tabancayı haydi git, Bugün burada bitsin nahoş hayat, Haydi bekleme can, davran tetiğe. -Dolunay Han

  TEBESSÜM Bir mutlu son yazmaya neler lâzım? Yetmez mi bir tutam mürekkep, kağıt? Yetmez... Koskoca bir hayatta yetmez. Gülümsemenden bir parçacık dağıt, Bari ölürken mutluydu desinler.   -Dolunay Han

GÜL BAHÇESİ  Büyük bir ümitle beklemekteydi,  Yeşerirken gönlünde gül bahçesi. Duyar kulakları eşsiz müziği,  Ve sarmıştı gönlünü gül bahçesi.  Ne hissettiğini anlamasada, Ad veremiyorsada, sevinmekte Harikulâde güzeli görünce  Ve sarmıştı gönlünü gül bahçesi. Çıkmazdı o tatlı gökçek, kalbinden,  Silmeye becerebilse beyninden, Yine de kalbine biriktirdiği,  Hatırlatacak onu gül bahçesi.   - Dolunay Han

DEMOKRASİ Gözlerini kaplayan sis bulutu, Kardeşini boğduran bok çukuru, Onunla hedefe varılmaz yolcu, Haydi demokrasini bırakta gel. Yıllarca bin parçaya bölünmüşsün, Öz ailene bile sırt dönmüşsün, Oy, rey deyip olayı büyütmüşsün, Bölücü demokrasini atta gel. Kendi hırsızını kendin seç diye, Bir oy ile davanı (!) savun diye, Atmadığı takla yok hergelenin, Paragöz demokrasini satta gel. Dolunay der ki: dava değil, çıkar, Bir dava isteyene Türkçülük var, Demokrasiye karşı aklınız var,  Bırak menfaati, biraz yola gel. -Dolunay Han

DÜNYA BOŞLUKTUR Yaklaştı karanlık, Gömüldü aydınlık, Yok oldu insanlık, Geriye kaldı: Hiç. Cehennem Dünya'da, Gerek yok ölmeye, İnsan tükenmeye, Ebediyen mahkûm. Sırlar açıktadır, Ölmek kurtuluştur, Dünya bir boşluktur, Boşluğu geçelim. -Dolunay Han

DİYARDAN DİYARA GÖTÜREN SEDA Kalbimde heyecan var senelerdir, Bilmem var mıdır itirafa hacet? Sükut etsem de söylemez mi gözler? Âşkın gönlüme vasıl olduğunu. Dolunay bekler her an; var ümidi. Ne düş, ne de rüya; emindir ruhum. İşte karşımda, buradadır âşkı, O sesinde aylarca kaybolduğum. -Dolunay Han

HER YERDE SENSİZLİK Ziyadeleşiyordu kar hızlıca, Aydınlandı hava ay ışığında, Bakıyorken gökteki yıldızlara, Senin çehreni gördüm yıldızlarda.  Evet! Seni anımsatıyor uzay, Belki de sensizlik şaşırtıyordur. Belki sadece delirdi Dolunay, Duy! Bana sensizlik hiç yaramıyor...  -Dolunay Han

  TOPRAK OLACAK HAYATLAR Miadın dolmakta, ey yorgun hayat! Zaman işliyor, ilerliyor saat. Düşünmeyesin derdi hiçbir vakit, Bak bekliyor seni de kara toprak.   -Dolunay Han