Dolunay Han

ŞİİR Kalemden çıkıyor siyah mürekkep, Kâğıda yerleşiyor çizikler hep, Harfleri birleştirip üstünde tep, Olsun mürekkep, sözcükler dizisi. Birçok mana versen bunca sözcüğe, Noktalamasını yapıp üstünde, Sözcükleri birleştir, kur cümleyi Olacak sözcükler, tümce dizisi. Diz tümceleri, sırayla hepsini Alt alta koy ikişerli, dörderli, Belirsin dize, kıta ve bentleri,  Olsun tümceler, bir şiir dizisi. -Dolunay Han

HAYAT Kaç gün geçmişti önünden? Boş hayallere kapılı. Yaşadın mı hayatının, En eğlenceli kısmını? Kendi geleceğin için, Çalışmıştın bunca zaman. Düşünmedin zevk ve sefa Unuttun belki hayatı. Otur düşün kara kara, Ben ne yaptım bunca zaman? Kalmıştır artık arkanda, Heba olan o geçmişin Ve kaybolan onca zaman. -Dolunay Han Tarih: Yok Düzenleme Tarihi: 28.08.2021 Düzenleme Saati: 13.12

ZORMUŞ İNANMASI Özümü kaybettim, Bulamadım benliğimi. Âşka esirdim, Göremedim gerçekleri. Şimdi ara... ara dur Dolunay, Ay güzelini, sevgini İmkansızı veya Hiçliği... -Dolunay Han

AMA KALBİMİ Bir usta okçuyu düşün, Alıp oku yayı gersin.  Hedefine nişan alsın, Ama kalbimden geçsin.  Bir keskin nişancı düşün, Mermi koyup şarjör taksın,  Dürbününden nişan alsın, Ama kalbimden geçsin.  Bir gökçek, tatlı kız düşün, Başını sana çevirsin, Gözünün içine baksın,  Sonra sana nişan alsın,  Ama kalbimden geçsin.  -Dolunay Han 

UZAYIN KRALİÇESİ Gece, parlak ışıltının altında, Olmalıydık biz beraber güzelim. Gözlerine bakar iken pür dikkat, Hatıramızı yaşatacak nehir. Sahte ışık ve hayatlardan ırak, Yıldızların ve o gök gözlerinin,  Eşsiz güzelliği ile yanında, Engin uzaya dalalım sevgilim. -Dolunay Han

SAVAŞ BAŞLASIN Her daim sürecek barış yalandır, Savaşmayan gerçekten insan mıdır? Doğan gereği çek kılıcı, yayı Şu dere kızıla boyanmalıdır. Havayı bürüsün kan kokuları, Göğü gürletecek silah sesleri, Havada, karada ölüm ordusu,  Son zafer marşları çalınmalıdır. Evden çıkmasın ana kuzuları, Burası kahramanların meydanı, Duyuracak kazananan şanını,  Mağlubiyetler kabul edilmesin Dolsun üniforma madalyalarla, Yazılsınlar tarih sayfalarına,  Saygı duyulsun o kahramanlara,  Bütün savaşlar devam edecektir.  -Dolunay Han

  NEREDESİN?   Hep bir özlem, hep bir cefa, Gelmez mutluluk son defa, Bunca derde yok mu deva, Ulu Tanrı neredesin?   Özlem duyarım ben sana, Kayboldun bir kere daha, Nereden çıktı bu dava, Ey gökçe âşk neredesin?   Âşkınla dağları aştım, Engellerle karşılaştım, Kavuşmak için savaştım, Karşımdaki gökçek misin?   -Dolunay Han

UYAN Uyuyun bre sahte gösterişçi Müslümanlar, Gâvur bile Allah'a daha çok itâatkâr. Sus ey uyduruk Müslim; sakın dinleme, görme, Öz kardeşlerine yapılan zulmü işitme. Bir bedevi olunca hemen yardımına koş,  O yardımın sonu görünmez, karşılığı boş. Sevap diyorsan, bak öz kardeşin bekler seni,  Uygur, Kırım, Kerkük, Tatar kardeşindir hepsi.  Boş kuruntudur İslâm Birliği, hepsi hayal, Turan kurulunca kalacaktır Araplar lâl. Artık sen, ben, o, bu, şu olmamalı; biriz biz. Dünya'ya hükmedecek, Türkistanlı Türkleriz... -Dolunay Han

NERDEDİR ÂŞKIN NERDEDİR? Verdiğimiz ümitler hep yerle yeksan, Söyle, gönlündeki sevgi mi noksan? O bakışlarınla karşımda yoksan, Nerdedir o gözler, nerdedir? Zülüflerin sarkar yanağına, Kaşların benzer bir yaya, O kızaran yanakların sanki birer elma, Nerdedir bal dudakların, nerdedir? Haydi git bir düşün, Yanar mı kalbindeki âşkın? Bana seslenir mi tatlı dilin? Nerdedir âşkın, nerdedir? -Dolunay Han