Dolunay Han

HAYAL VE HAKİKAT Zincir vurmuşlar, sanki hayallerime, Gerçeğin acısına mahkum kalmıştım. Beni hayatımdan alıp ellerime, Bir çift ölüm arzusu bırakmıştınız. Büyüyor bu arzu derinden derine, İstiyor bedenim kabir hayatını, Düzeleceğinden bî-ümit; bekleme O sonsuz engin hülyalara dalmayı. Hayatının neşesine sed çekince, Dolunay kalmıştı orda yapayalnız. Bundan gayrıdır ki onun düşlerine, Bir çift kürek, kara toprak atmıştınız. -Dolunay Han

HÜKÜM Dünyanın hükmünü tayin etmişiz, Yine de acımaz cihan bizlere. Yalana dolana bir son vermişiz, Hakikatler son vermiş hükmümüze. Oyun değildi bir devre son vermek, Amacımızdı tekrar tarih yazmak, Kavgamız ölsekte son bulmayacak, Korku salın inanmayan gözlere. -Dolunay Han

HAKİKAT ÇAĞI Bir vakit idi ki bitmez sandım, Gerçeğe bir günde varamazdım, Geçmişte kendimi bulsa idim, Geleceğe bir kere bakmazdım. Ey Dolunay, zaman susmaz gerçek, Onu bulmak zor olmasa gerek, Çağların kapısı açılıyor, Haydi! Sırlara erişmen gerek. -Dolunay Han

 SON BAŞBUĞ  Sen göçtün, fani dünyadan,  Yaşlar döktük, hep arkandan. Bir milletin son başbuğu, Geçti, gitti bu dünyadan. Türk gençliğine emanet, Türkiye Cumhuriyeti. Payidardır hediyesi, Yaşatacak Türk gençliği. Rahat uyu ulu başbuğ,  Onlar ne derse desinler,  Sen hep Türk'ün kalbindesin. -Dolunay Han

YAD ETMELİ Elimdedir kopuz çalar dururum, Bana türkü söylesen mest olurum. Bana emir versen emir kulunum, Ben sana sevdalı Tanrı kuluyum. Gel biraz yanımda dursana güzel, Koysan keşke kalbimin üstüne el, Saçından kopacak olan her bir tel, İçime ateş olur, kavrulurum. Dolunay'ım ağaç gölgesi evim, Kopuzumla her gece seni anarım, Her tel sesinde seni hatırlarım, Yad etmendir beni artık umudum. -Dolunay Han