Dolunay Han

AFAKIN YOLUNDA DENİZSEL BİR RAKS Râh-ı raksda bir dolu zerre-i ra'şeler Refik-i kadim kamerin altında inler Savt-ı rüzgâr hissettirirken soluğunu Seyl-i leyl-i hayalini semâdan dinler Ziyâ-yı sitâregân kuşatınca göğü  Ummanı boğar kızıl varak-ı huninler Ufukları bölüyor kızıl u karanu Zuhur ediyor aks-i ezhâr-ı zerrînler Ey Dolunay! Geceler güneşsiz soldular  Mavimsi karanlıklar hapiste seninler...  -Dolunay Han

UFKUN GÜNEŞLİ HAYALİ  Dizginleşen bir ufkun Maviyle kızıllaşan bulutları Sitareleşen gözlerden aksi Sevimli bir kederi Gecelerin ihtişamına saçtı Saçtı ki sabahlara Doğdu bir güneş yorgun Yorgun, yorgun, yorgun Durgun sabahlara kırgın  Ki Dizginleşen bir gönlün Göklerle kanlaşan gözlere Hüzünleşen seslere aksi -Dolunay Han

BİR HAYAL SEVGİSİ Sahile vurdu faciaların esintisi          Bir garîp heves                             -bizimkisi Ne derdi anlatmak     Ne delirmeyi anlamak                      Bir ufak huzur                   -benimkisi Nice sularda ıslanmaya    Nice topraklarda sürünmeye            Sonunda bir çift göze                             bir çift söze                           vurulmaya                        demişler              Bir hüzünlü âşk                       ...

DENİZ SEYRANINDA Sahilin maviliklerle örtülü girdabında Bir kızılımsı gölgelerle güneş parlamakta Teneffüs ettiğimiz bu ilginç âşkın havası Seni gözlerimin önünde prenses yapmakta. Uzun gecelerin karanlığı şimdi başlıyor Senden ebedi ayrılık, âşkımıza reva mıdır? Sana sesleniyorum kalbimin uçurumundan Benden uzaklaşmışsın kulakların duyamıyor... Denizin ıssızlığı sevgimi bastırır sandım Senin sesine, hoş sözlerine tekrardan kandım İmkansızlığın içinde tek gerçeğim imişsin Hakikatler içinde yalnız bir yeşile kandım! Dolunay'ım! Bir gece daha bitiyor baksana... Dayanılır mı ki onsuzluğun ıstırabına? Bu gece uyku değil, âşıklar hüznü gecesi Keşke gözlerin beni sonsuzluğa esir alsa! -Dolunay Han

BİR KAYIK GEZİSİNDE Zer-i güller uçuşuyorken ziyâ-yı kamerde Zuhur eden raksı seyrediyoruz zevahirde Elem damlaları ıslatırken mailikleri Gönülden parçalar eriyor ey gökçek sevgili! Hicrân, vuslat ile biter sanmıştım; yanılmışım Ellerimiz kavuşsada senden uzak kalmışım Rû-yı zemîn yetmez artık ayrı ruhlarımıza Göğe yükselmeli, belki de varmalı huzura... -Dolunay Han

ZEHİR Bugün, yas ilan ediyorum kendime Ömrüm son buldu, renkli gözlerinizde Bugün, kendime ağlıyorum; elimde Tükenmiş kalbimin son demleriyle Gece... artık itiraz kabul eder mi? Sana kurban ediyorum tüm neşemi Sana kurban edeceğim, ey sevgili! Verdiğin zehri içiyorum sevgili;   ve... Bu hüznün son raddesine ulaşıldı... -Dolunay Han

MAALESEF YAŞAMAK Sensizliğe inat yaşamak Göğün harikasını dinlemeden Gözlerine ve sesine kanmadan      Yaşamak                         Sensiz                              Sevgisiz                   Maalesef yaşamak... -Dolunay Han

SON GECE Bir gün beni yutacak siyah gece Bütün gerçeklerim sona erecek Âşkımın timsali solan bu gönlüm Senden belki de son defa kopacak Oysa can vermişti bana gözlerin Zehirleyeceğini düşünmedim. Yaşamın anahtarı belki sendin Kapattın sana gelen tüm yolları... -Dolunay Han

TANRI'NIN VAADİ  O acıyı ve ıstırabı  Son haddinde hissediyorum.  Her gün ama-                        -her gün büyüyen  ümitsizlik hâlinin Beni ölüme atmasını  Duyarsızca beklemek,  Bana vadedilmiş...  -Dolunay Han

SENSİZLİĞİN GECESİNE HAYKIRIŞ Susuyorum sensizliğin soğuk gecesinde Bulamıyorum söylenecek ne bir söz                            - ne de bir kelime - Unutuyorun kimi zaman yaşanan acıları Hissedemez oldum sevgimizi                - ne de âşkımızı - Denizin dalga dalga savurduğu canlardan Biri oldum ey güzel kainatın yaratıcısı                              - ey güzel sevgili - -Dolunay Han

UNUTMAK İHTİYACI Unutmak ihtiyacı hissetmiştim Denizin hırçın suları gözlerini Sonbaharın hafif esintisi saçlarını Rüzgârın hoş bir sedası olan sesini Üzülerek ve kalbimden kanayarak Seni hatırlamamak Hiç bilmemek Ve silmek İstedim ... -Dolunay Han

SABA Ne çiçekler açıldı sizin gül yüzünüzde  Ne hayatlar soldı sizin gözlerinizde. Ne hayal idi vuslat sizin sesinizde, Sabahlar vardır mesut gülüşlerinizde. -Dolunay Han

KALBE DOKUNMAK Tükenişin ağır tebessümü Kalbimde bir buselik İnce ama derin Bir yara açtı! Sebepsizce Uzaklaşırken Kendi canından Hayatımdan olacağım. Sanki yaşıyormuşçasına bekle Bekle ki, ummadığın acıyı Derin hüzünlü günleri Karanlık gecelerin Islak gözlerinde Seni yakanı Son kez Gör... -Dolunay Han

İMKANSIZLIĞA HAPSOLMUŞ BİR ZERRE Bekle gönlün ötesinde         Karanlıklar içinde Ufak bir ümit kırıntısıyla              Âşkın hevesinde Uzaksın belki candan          - Ya da ruhundan -  Bundan özgesi bulunur mu? Kalp sevmiş,           Sevi yazılmış                  Gerçek bulunmuş                                İmkansızlıklar içinde -Dolunay Han

HAYATTAN KOPUKÇASINA Bir gün anlayacaksın Dolunay Gerçekliğin olmadığını Hayallerin savrulduğunu Ki o zaman hatıralar... Hatıralar yaşatacak benliğini Ve anlayacaksın ki Tek gerçeğin mezar olduğunu... -Dolunay Han

VASIL OLMAK AMA NASIL?  Pencereyi düşle, görüyorsun göğün ışıltısını                 Belki gördüğümüz takım yıldızını Sana ulaşmanın anahtarı görüyorumdur... İnanmak... İnanmak istiyorum sana Havada yayılan hoş sedanın Bulutlarda gördüğümün sen olduğunu;              -Belki de son defa görmek için- Evet, sen olduğunu bilmek istiyorum. Kalbimdeki bütün hissiyatımla             -Tükeneceğimi bile bile- Gerçeği haykırmak istiyorum... Pencereyi düşle, görüyorsun göğün karaltısını                              Belki gördüğümüz son ışığı Sana ulaşmanın anahtarı görüyorumdur... -Dolunay Han (Resim: Midjourney tarafından oluşturulmuştur. Prompt: At night, look at the air through the window with sleepy eyes.)

ÖZÜNÜ UNUTAN EREMEZ MURADA "Yaşamayı unuttun Hayatına dön!.."  Dedi derviş. Sahtelik yaşayan, Muradına erememiş. -Dolunay Han (Resim: Midjourney tarafından oluşturulmuştur. Prompt: A dervish who lost himself.)

SEN Sizi sevmek ne kolaydı cân için, Seni sevmek ise ne zordu bilir misin? Bundan özgesi bilinmez hülya Gönlünse o bilinmeze bir tutkusu var. -Dolunay Han (Resim: Midjourney tarafından oluşturulmuştur. Prompt: The Uncertainty of the Heart Decorated With Dreams)

DÜŞLERİN SONU ALLAH'A VARIŞ Bir garip uçuşu gerçekleşir hâkikatler âleminin Ete bürünürse ölümle bütün hayallerin Sesi gür hülya kuşunun son sedasını işit Kudretin yeterse huzurla dolar kulakların Belki dirilmenin sırrını bulursun orada Kim bilir kapısıdır o Tanrı'ya ulaşmanın Hâlâ yükselip varmadın mı huzura ey kişi Onun kanatlarıyla nasıl vücud bulamadın Rüyalar diyarına dalmışken sen ey Dolunay Belki de kalbin sesiydi hülya kuşu sandığın -Dolunay Han (Resim: Midjourney tarafından oluşturulmuştur. Prompt: Good's Door)

BENDENİZDEN Sorgulamak kalbimi, nedensizce                  hatırlamak                            sevgiyi ve                                seviyi...  Dünya yokmuşçasına                       -ölümüne- bir yardım eli gibi sımsıkı sarılmak                    sevgiliye...    Hiçliğin kayboluşuna cihanın münevveriyetine                 -belki-  bir nebze gönlüne          inanmak                nedensizce...  ya da gerçeği      haykırmak                   sevgiliye... -Dolunay Han (Resim: Midjourney taraf...

3 Mayıs 1944 – Türkçüler Günü 1. GİRİŞ         3 Mayıs 1944, komünist olarak bilinen Sabahattin Ali’nin Türkçülerin yolbaşçısı olan Hüseyin Nihâl Atsız’a açtığı hakaret davası ve bunun etkileri ile oluşmuş Türkçülerin başlattığı yürüyüş ve nümayişler sayesinde Türkçülüğün fikirden harekete geçmeye başlamasıdır.           Normal şartlarda unutulup gidebilecek bu nümayişler Falih Rıfkı Atay’ın başında bulunduğu Ulus Gazetesi öncülüğünde Tan, Vatan, Cumhuriyet, Son Posta, Son Telgraf, Halkın Sesi ve bunlar gibi sol görüşlü gazetelerin yürüyüş hakkında olumsuz yazıları olayları en uç noktaya taşımıştır. Irkçı Nazi Almanyası’nın da teslim olup yenilmesiyle İsmet İnönü, “19 Mayıs Nutku”nda ırkçılık aleyhine sözler söyler ardından da Türkçüler yavaş yavaş tutuklanmaya başlanır. Tutuklanmalar 7 Eylül 1944’te başlayacak Irkçılık-Turancılık davası içindir.        İşte karıştırılan gerçek buradadır. Ülkücülük dediğimiz Alpa...

VAKTİN DIŞINDA Kimsesiz bir rüzgârın Savruluşu, ardında Bir dizi yok oluş bıraktı... Uzunca vaatlerin ötesinde Büyük bir istekle Zaman Tanrısına erişti... -Dolunay Han

SENDEN GERİYE SİZ Nedendir bu istihza, neden bunlar? Öyle mûnis idin ki; gözüme sis, Demirden perde çekmiştin gerçeğe. En doğrusunu bilirdin gerçeğin, Senden geriye, "siz" kalmadan önce. Şimdi bakıyorum da o maziye Melul gönül kalmış sizden sadece.  -Dolunay Han

MANA Hayatın sönük ışığı altında, Yıldızlar gibi parlayamaz isek, Yaşamanın anlamı olmayacak. -Dolunay Han

ÂTÎDEN MAZİYE Âtîden gelen birer canlı ümit, Maziyi aydınlığa boğacak mı? Bugünün hürriyetine kasteden, Yarın verecek midir hesabını? -Dolunay Han

YALANLARIN HAKİKATİ Değişmez hakkın yalanları içinde Ruhun, bilinmezi arama çabası, Bir hayatın ömrünü sonlandırmıştı. Şimdi bir hiçin boşluğuna kavuştun, Derdini anlatsan ne fayda, yok oldun! Yalan gerçekliğe elveda; hoş geldin Ebedi hakikate ve de ölüme! -Dolunay Han

YAŞIYOR MUYUM? Belki yıllar geçecekti, belki günler, Sen bilmezsin ama benden de bir ömür... Seni gördüğüm son gün, hatırlar mısın? Beraber son kez yedik akşam yemeği. Sen bir tarafa estin, bense savruldum... Bulamaz mıydık birbirimizi asla?  Sana bilinmezlerden sesleniyorum! Ben artık yokum; sen yaşar mısın hâlâ? -Dolunay Han

ARAYIŞ Bî-ümit seyr eylerken gök kubbeyi, Bulutların gizemli yürüyüşü, Hayalin peşine sürmüştü beni. Kalbimin derin acısından geçen, Bu yolculuk; son buldu haykırırken: "Bütün o hakikatleri..."  Kulağımdan geçen keskin gerçekler, Bir daha sarstı cansız yüreğimi. Son defa irkilen ruhsuz bedenim, Hakk'ın pençesine saldı kendini. Ve tekrar işitildi haykırışım: "Uçmuş gitmiş bütün huzur..." -Dolunay Han

TANRI'DAN TANRI'YA Ebediliğe yaklaşırsa bir can Hemen sunulur ona birer yalan Tanrı'nın var ettiği dünyalardan Kurtulmak mümkün müdür, bilemezsin... Ne ses etmeli, ne de susmalısın Tanrı'dan gelip ona varmalısın Sen Tanrı'dan bir parça, yansımasın... -Dolunay Han

KAYIPLARA KARIŞAN Sahteliğin yaşayışında gizli Bilinmezlerin anahtarı vardı Unutulanın kapısını açan. Yok saydığın hatıralarında da Maziden geleceğe bir yol vardı Gerçekliğe, hakikate dayanan. -Dolunay Han

HAK'KA ULAŞMAK Ey bahtiyarlığa ulaşan insan, Ebedi huzura erebildin mi? Tadabildiğin bir anlık neşenin, Sahteliğini kavrayabildin mi? Dünya denen rezilliğin küresi, Seni mutlu edebilir mi sandın? Hak'ka ulaşabilmek kolay mı ki, Ölmeden, varacağını mı sandın? -Dolunay Han