Dolunay Han

YAŞIYOR MUYUM? Belki yıllar geçecekti, belki günler, Sen bilmezsin ama benden de bir ömür... Seni gördüğüm son gün, hatırlar mısın? Beraber son kez yedik akşam yemeği. Sen bir tarafa estin, bense savruldum... Bulamaz mıydık birbirimizi asla?  Sana bilinmezlerden sesleniyorum! Ben artık yokum; sen yaşar mısın hâlâ? -Dolunay Han

ARAYIŞ Bî-ümit seyr eylerken gök kubbeyi, Bulutların gizemli yürüyüşü, Hayalin peşine sürmüştü beni. Kalbimin derin acısından geçen, Bu yolculuk; son buldu haykırırken: "Bütün o hakikatleri..."  Kulağımdan geçen keskin gerçekler, Bir daha sarstı cansız yüreğimi. Son defa irkilen ruhsuz bedenim, Hakk'ın pençesine saldı kendini. Ve tekrar işitildi haykırışım: "Uçmuş gitmiş bütün huzur..." -Dolunay Han

TANRI'DAN TANRI'YA Ebediliğe yaklaşırsa bir can Hemen sunulur ona birer yalan Tanrı'nın var ettiği dünyalardan Kurtulmak mümkün müdür, bilemezsin... Ne ses etmeli, ne de susmalısın Tanrı'dan gelip ona varmalısın Sen Tanrı'dan bir parça, yansımasın... -Dolunay Han

KAYIPLARA KARIŞAN Sahteliğin yaşayışında gizli Bilinmezlerin anahtarı vardı Unutulanın kapısını açan. Yok saydığın hatıralarında da Maziden geleceğe bir yol vardı Gerçekliğe, hakikate dayanan. -Dolunay Han

HAK'KA ULAŞMAK Ey bahtiyarlığa ulaşan insan, Ebedi huzura erebildin mi? Tadabildiğin bir anlık neşenin, Sahteliğini kavrayabildin mi? Dünya denen rezilliğin küresi, Seni mutlu edebilir mi sandın? Hak'ka ulaşabilmek kolay mı ki, Ölmeden, varacağını mı sandın? -Dolunay Han