Dolunay Han

  HAYIRSIZ Yansır denizden bir düş, Bir hayırsız, atar denize taş, Dağılır düşler, etraflar ateş, Yakar cayır cayır o akılsızı.   Birinin hayalini bozmak ne canice, Kişiyi kızdırmak ne kadar dahice!? Sinirlenen, alır aklını vahşice, Mahveder onun aklı,   hayırsızı.   Bir insanın hayatıyla oynamak, Çok mutlu ettiyse sizi demek, Dünya’dan olmalısınız yok, Yoksa alır çapraz ateş, hayırsızı.   -Dolunay Han

DOĞANIN DİYECEĞİ VAR Kalbime dokunan bir büyü, Hayatımı değiştirdi sessizce. Günden güne âşkın filizlenmiş, Büyümüş orman olmuş içimde. Rüzgârla titreşen yaprakların sesi, Sana haykırmış, âşkın doğduğunu. Âşkın bir ırmaktı doğarken, Şimdi olmakta bir deniz. Eğer bu âşkı benimle tamamlarsan, Boğulmaz asla bedenimiz.  -Dolunay Han

  TÜKENEN GECENİN SON IŞIKLARI   Gecenin son yıldızı da söndü, Ümit kıvılcımları bitti, Hava karanlık Siyah kaldı yapayalnız…   -Dolunay Han

  BAŞBUĞLAR Çıkmasaydı bizden ulu başbuğlar, Bilinir miydi şanlı tarihimiz? Olmasaydı Hun Hakan'ı Metehan, Kim ördürtebilirdi Çin Seddi'ni? Olmasaydı Kür Şad ve kırk çerisi, Sağ çıkar mıydık Çin esaretinden?   Olmasaydı Hun Hakan'ı Attila, Kimseden özür diler miydi Papa? Olmasaydı ulu Sultan Alparslan, Anadolu olur muydu yurdumuz?   Olmasaydı Hazreti Fatih Sultan, Fetheder miydi kimse İstanbul'u? Ve olmasaydı son Başbuğ ATATÜRK, Kalır mıydı Fatih'in İstanbul'u; Kalır mıydı Kür Şad'ın hürriyeti; Kalır mıydı asırlık devletimiz; Kalır mıydı Türk yurdu, Anadolu? -Dolunay Han

  GECENİN AYDINLIĞINDA   Ölümün kıpkızıl durağındayım Bekliyorum gelecek olanı Ne Dünya'nın umurundayım Ne de Dünya umurumda İstiyorum karanlığı, bilinmezi Görmemek gün ışığını Hatırlamamak yaşamı Bilmemek gerçeği   Bekliyorum Son gelecek fırtınayı Gerçeği silip süpürmesini   Bekliyorum...   -Dolunay Han