Dolunay Han

  KEŞKE Özledim seni, gelip tut elimi, Uçalım gökyüzüne ve uzaya, Yıldız olup beraber süzülelim Uzay boşluğunda; gök taşı olup Tekrar dünya üzerine yağalım. Atmosfer de yağmur olup toprağa, Topraktan bir fidanla yeşerelim.   Meyve versin büyüyen dallarımız Tohumları büyüyüp ağaç olsun Toprağa karışınca bedenimiz Sonsuzluğun derinine uçalım.   -Dolunay Han

  HASRETLİM   Severek geçtiğimiz eski yollar, Şimdi umutsuzluğun yolu oldu. Ölüme açılacak kapıdırlar, Karanlıklar bana el verir oldu.   Gönlümde bitip tükenen hayatım, Beynimde son bulmuş olan yaşamım, İçimde öldürdüğüm sevdiklerim, Ruhum ölüme: "Hasretlim" der oldu.   Dolunay! Ölüme giden tüm yollar, Tam karşında oluk oluk kanarlar, Buluşmak ister, kanımla silahlar, Tek kurşunla hasretim biter oldu.   -Dolunay Han Dipçe! 11'li hece ölçüsü ile yazılmıştır.

  GEÇMİŞTEN GELEN GERÇEK Gerçeğin sertliği, soğuk bir yelin Çehreme çarpan tokat sillesiydi. Fevkâlâde güzel hayallerimin, Bahşettiği hoş havayı defetti.   Yüzümden ayaklarıma hissettim, Beni bana döndüren üşümeyi. Bu garip acı benim kabahatim, Zira geri gelmeni istemiştim.   -Dolunay Han Dipçe! 11’li hece ölçüsü ile yazılmıştır.

  GECENİN SESSİZ GÜZELİNE   Gece gökteki bulutlar simana büründü Yıldırımlarla nefretin yeryüzüne düştü. Yıldızlar ki gözlerin, geceyi aydınlattı Ay ise güzelliğin karşısında sönüp ufaldı.   Dolunay sönüp ufalırken O yıldızlar bildi artık yüreğimi, Sen ki yaktın benim kalbimi, Yaktın da söndüremedi yağmurlar ateşini.   -Dolunay Han

  SENLE EBEDİ MUTLU BİZ Görüyor muyum seni sevimli melek? Yoksa ruhun mudur gördüğüm? Söyle güzellik, nedir benden istediğin? Bırakıp gitmemiş miydin sevdiğim?   Ebediyen gelsene yanıma, Bir daha gitmesen o uzak yarınlara. Gel konçuyum, mesut olalım biz, Boş ver uzakları, tek mutluluk biziz.   -Dolunay Han