Dolunay Han

SENDEN GERİYE SİZ Nedendir bu istihza, neden bunlar? Öyle mûnis idin ki; gözüme sis, Demirden perde çekmiştin gerçeğe. En doğrusunu bilirdin gerçeğin, Senden geriye, "siz" kalmadan önce. Şimdi bakıyorum da o maziye Melul gönül kalmış sizden sadece.  -Dolunay Han

MANA Hayatın sönük ışığı altında, Yıldızlar gibi parlayamaz isek, Yaşamanın anlamı olmayacak. -Dolunay Han

ÂTÎDEN MAZİYE Âtîden gelen birer canlı ümit, Maziyi aydınlığa boğacak mı? Bugünün hürriyetine kasteden, Yarın verecek midir hesabını? -Dolunay Han

YALANLARIN HAKİKATİ Değişmez hakkın yalanları içinde Ruhun, bilinmezi arama çabası, Bir hayatın ömrünü sonlandırmıştı. Şimdi bir hiçin boşluğuna kavuştun, Derdini anlatsan ne fayda, yok oldun! Yalan gerçekliğe elveda; hoş geldin Ebedi hakikate ve de ölüme! -Dolunay Han

YAŞIYOR MUYUM? Belki yıllar geçecekti, belki günler, Sen bilmezsin ama benden de bir ömür... Seni gördüğüm son gün, hatırlar mısın? Beraber son kez yedik akşam yemeği. Sen bir tarafa estin, bense savruldum... Bulamaz mıydık birbirimizi asla?  Sana bilinmezlerden sesleniyorum! Ben artık yokum; sen yaşar mısın hâlâ? -Dolunay Han