Dolunay Han

  GÜLŞEN-İ CÂNÂN Sanma ey cân, gönlüm suskun mâî deniz, Sözüm harlı âteştir yine dildeyiz Sînende gözümün yaşı bir ırmaktır Sensiz geçen mâzîyi güyâ bilmeyiz Sanki anlamaz, derd-i âşığı ki dûr Sırma gül-şendedir gerçi görüşmeyiz Sahilde duydum o hoş sedâ-yı mahmûr Saki doldur câmı ki içmelerdeyiz Sabâya müstağrak hayâl-i nefesin Sabahat-ı muğber solmuş da görmeyiz Seherde bilsen ey Dolunay hâl nedir? Sâyede gördüm ezhârı ki gül-şendeyiz... -Dolunay Han

İHTİYARA Akşam eyledin kendini bittin gittin Hayır eylemedin saba verdin gittin Hayret verirdi sözün bu sen misin Aksetmişsin denizlere kendin gittin Ne sandırdın kendine bu hayat mı Nedir bana kalpsizliğin geçtin gittin İnancımı sorgulattın sen bana Vaktinde neler dedin sevmedin gittin Ey Kamerî ne dersin geçti güya Nice bin yıla ki gençlik bittin gittin -Kamerî

 MEVLA YAHUD ÇALAB Esrâr bu cânda ki gönlün Cânân'da mı? Hayat bu ruha ki dilin Tanrı'da mı? Sanmasın âlemlerden sevgin sıyrılmış Kalbin ayrılmış ki Kalu Bela'da mı? Susmasın gül-şenlerden bin nice ezhâr Kızıl kânlardır, güller Allah'ta mı? Cennet de vadetsen ne fayda ey cânân! Benim kalbimdir ki açarı orda mı? İnan! Ey Dolunay bu cihânda da yok: Huzur, ermekdir ki devan Hüdâ'da mı? -Dolunay Han

ÂŞK-I DERYA VÜ SEMA - II  (DENİZ VE GÖĞÜN ÂŞKI - II)  Leylî'nin hayali olmayacak gerçek Ferhad kalır mıydı hakikati versek Ey Hüsrev, gönüllere Şîrîn bir mey çek Mecnunun derdi bu ruha nasib olsun Göğün deryaya meyli var ise eğer Ufuklar, kızılı mavilere serer Gönlünün, seviden özge feyzi mi var? Kalbimiz genc-i sevgiye sahib olsun Ne Farisî, ne Ermeni, ne de Rumî Âşkı, Türk gibi eder miydi terakkî Tanrı âşkından iyisi mi var gerçi Dolunay derd-i sevdaya naib olsun. Göklerin cihana nispetiyle sevgin Denizlerin zulmetine vasıl olsun... -Dolunay Han

ÂŞK-I DERYA VÜ SEMA - I (DENİZ VE GÖĞÜN ÂŞKI - I) Ayrılık zamanı varıyor akşama Yollar yaklaşıyor sensiz sabahlara Yağmur surlaşınca nasıl ayrılmalı Aydınlık günlere bırakalım veda... Ya mümkün mü yerle göğün birleşmesi Ay'la güneşin afakta kavuşması Asla deme ki "varılmaz uzaklara" Ya da "zülf-i zulmetimden ayrılmalı" Leyla'nın Mecnun'u, Ferhad'ın Şîrîn'i Arzum odur ki denizin göğü olsun... -Dolunay Han